Souvenirs en een telefoon.

We ontbijten met koude patat en worstjes, Max dan. Wij houden het bij lauwe bami en nasi. De souvenirsshop, wayang golek in het straatje achter ons hotel heeft leuke dingen. We laten ons per taxi bij een andere souvenirsshop afzetten. Hij is een stuk kleiner dan we denken , en rustig. Voor de winkel peutert iemand uitgebreid aan zijn voetzolen. We lopen naar het wat drukkere stuk. Ik probeer kaya ijo?! Ik heb mijn vader er vaak over gehoord. Het is een drankje gemaakt van groene bonen, het smaakt lekkerder dan het lijkt. Ook het durianijs, wat in een kaki Lima wordt verkocht wil ik toch echt proberen. Incl een grote durianpit, maar die lijkt iedereen erbij te krijgen. Max wil graag een keer bij de KFC in Indonesië eten. Wel lekker maar Europese prijzen. Voor 5 stukken kip kunnen we bij Olive, de Aziatische variant, minstens 10 maaltijden incl kip kopen. De straat is mn gevuld met kleding zaken. Met de taxi gaan we naar het electronic centrum. Een aantal verdiepingen met vage en kleine winkeltjes, even waan ik me op de zwarte markt in Beverwijk. De telefoon die Erik zoekt kopen we toch maar elders. Per Angkot, een klein busje die voor 5000 IDR per volwassene, op een vaste route rijdt, gaan we naar het winkelcentrum van de dag ervoor. Na iets wat lang twijfelen koopt Erik een net uitgebrachte telefoon. Als we buiten komen regent het pijpenstelen. Onze eerste echte regenbui in 6 weken, zorgt meteen voor stinkende regenplassen. We proberen in de regen een taxi of Angkot te krijgen. Bij de 2de Angkot zitten we goed. Bij het station kopen we een kaartje voor de volgende dag 12 uur. Voor 100.000 IDR reizen we eerste klas naar Jakarta. Daar ontdekken dat we nog een extra dag in Indonesië hebben . Twee nachten in Jakarta ipv maar eentje.s' Avonds gaan we naar Alun Alun een winkelstraat vlakbij de grote Moskee van Bandung. De verwachte eetstalletjes zijn bijna allemaal al weg. We zijn te laat blijkt als ineens alle karretjes wegvluchten, verboden na 19.00 uur. Gelukkig hebben we al wat snacks gescoord van 1000 IDR , 6 cent per stuk. De moskee is indrukwekkend groot, er even een kijkje innemen lijkt moeizaam. We lummelen wat op het grote kunstgras voor de moskee. Iedereen voetbalt er op blote voeten of maakt foto's. Onder het grasveld is een grote parkeergarage waarvan de helft gevuld is met de kleine eetstalletjes. Toch maar verder kijken.Een eind verderop is een chinees restaurant. Als we binnen stappen realiseren we ons net te laat , het aantal dure auto's voor de deur. Helemaal als we meteen naar een tafel worden geholpen en onze stoelen worden aangeschoven. Mijn babi ketjap is heerlijk. Erik zijn babi Hong komt later...lekkere buikspek alleen dan meer gekookt als gebakken. Jammer...... De schade valt mee...we betalen 25 euro...de Chinese thee bleek 2 euro en ook voor de komkommer die op tafel stond hebben we betaald..Thuis boek ik een hotel in Jakarta zelf. Per internet hebben we contact gezocht met Agus, een jongen die rondleidingen doet in Batavia. Het oude Jakarta waar veel van de Nederlanders terug gevonden is. Het gebeuren met hotel.com zit me toch niet lekker.
Suzanne.