Bandieten, overstekend wild en indorock.
10 juli 2015 - Tangkahan, Indonesië
We zitten al vroeg op het dak van het hotel te ontbijten. Zo netjes als het ontvangst oogt, zo smoezelig is het hier. Ik krijg een overheerijk kopje pikzwarte koffie. Jakkes.
We rijden per taxi in ongeveer 45 minuten naar het noordelijke busstation pinang baris. Het is de megadrukke straat ipv een gewone bushalte. Al gauw bemoeid iedreen zich met ons. We worden op de bankje gezet en iedereen wil wel voor ons zorgen. We wachten geduldig want we zijn erg vroeg, de bus komt pas over 2 uur. Tussendoor scoren we waterschoenen, een zwembril, bal en een jojo. Max helpt de dames met het inpakken van de salak in netjes. Het is bijna gezellig.
Dan word ons verteld dat de bus stuk is, niet zo gek. Het verbaast ons niets, gezien de algemene staat van de wegen en de auto,s hier. Er word druk gebeld voor een auto voor ons. We onderhanden nog FF over de prijs, en voelen ons bijna bezwaard.
Als we eenmaal in de taxi zitten, eisen de jongens geld van de " taxichauffeur ". We zijn er dus toch ingestonken.
De rit verloopt prima, het uitzicht is mooi. Wel triest is het om te zien hoeveel natuur is ingeleverd, voor de enorme rijen oliepalmplantages. Diverse fabrieken en rijen vrachtwagens volgeladen ervoor. De overvolle vrachtwagens zorgen ervoor dat de weg vol gaten en kuilen zit. Tussen de palmen grazen koeien, mooie magere koeien, met zo'n extra lel aan hun onderkin. Ze versperren regelmatig de weg, en lijken zich van getoeter niets aan te trekken.
Als we na een uurtje of 3 aankomen in Tangkahan ,worden we vriendelijk ontvangen. Ze wijzen ons nog ff op een spin in de boom, das een beste. We komen bij een grote loopbrug, aan de overkant is ons guesthouse, Mega-inn. Onze bagage word gedragen en Max loopt stoer en zelfverzekerd de brug over . Ik volg hem maar.
Ons verblijf ligt direct aan de rivier met uitzicht op de brug. Onze badkamer bestaat naast een w.c, uit een douche, tenminste er komt een straal water uit de muur, en een grote bak met een klein plastic steelpannetje. Dit is tevens de enige mogelijkheid om de wc door te spoelen. Er hangen mooie rose klamboes klaar boven het bed.
De logde bestaat uit verschillende huisjes, wat moestuinen en fruitbomen. In het restaurant krijgen we een welkomsdrankje.
De jongens kunnen een aardig woordje Nederlands, en idd er zijn nog meer Nederlandse gasten. Max wil zsm het water in en al snel struinen we de rivier een eindje stroomopwaarts af. De stroming is behoorlijk sterk, dus proberen we de ondiepere stukjes te zoeken. Aan de oever wordt de was en afwas gedaan. Mooi om te zien, jammer genoeg ligt op die plekken ook aardig wat afval.
Omdat men zich hier ook wast , is het bedrijvigheid alom. De meeste mensen zijn hier supervriendelijk. Max wordt meegenomen door een van de wasdames, samen zwemmen ze naar de overkant van de rivier. Er wordt een mooi drijfbord gemaakt van een lege wasfles en allemaal hebben ze de grootste lol.
Als het schemer wordt komen de apen te voorschijn ze slingeren mooi op de hangbrug. Omdat we zo dicht bij de evenaar zitten is het al snel donker. In het
restaurant zijn meer Nederlanders. Het eten is eenvoudig en lekker. Lekkere fruit en milkshakes. Een voor 1 druppelen de jongens uit de buurt en van het resort binnen. Met zijn allen aan hun vaste tafel. Als iedereen ongeveer uitgegeten is komt de gitaar en trommel tevoorschijn. Hun repertoire is niet zo groot, vader Jacob en Guus Meeuwis komen voorbij. Het mooist zijn de indonesion songs, dat beheersen ze duidelijk een stuk beter. Max zit al snel bij hen.Er wordt met handen, limonadeflesjes, bestek en tandenstokers getrommeld. Max straalt.
De bus is vlgs schema hier vandaag zonder problemen geweest.
Onder de klamboe vallen we in een diepe slaap.
Suzanne.
We rijden per taxi in ongeveer 45 minuten naar het noordelijke busstation pinang baris. Het is de megadrukke straat ipv een gewone bushalte. Al gauw bemoeid iedreen zich met ons. We worden op de bankje gezet en iedereen wil wel voor ons zorgen. We wachten geduldig want we zijn erg vroeg, de bus komt pas over 2 uur. Tussendoor scoren we waterschoenen, een zwembril, bal en een jojo. Max helpt de dames met het inpakken van de salak in netjes. Het is bijna gezellig.
Dan word ons verteld dat de bus stuk is, niet zo gek. Het verbaast ons niets, gezien de algemene staat van de wegen en de auto,s hier. Er word druk gebeld voor een auto voor ons. We onderhanden nog FF over de prijs, en voelen ons bijna bezwaard.
Als we eenmaal in de taxi zitten, eisen de jongens geld van de " taxichauffeur ". We zijn er dus toch ingestonken.
De rit verloopt prima, het uitzicht is mooi. Wel triest is het om te zien hoeveel natuur is ingeleverd, voor de enorme rijen oliepalmplantages. Diverse fabrieken en rijen vrachtwagens volgeladen ervoor. De overvolle vrachtwagens zorgen ervoor dat de weg vol gaten en kuilen zit. Tussen de palmen grazen koeien, mooie magere koeien, met zo'n extra lel aan hun onderkin. Ze versperren regelmatig de weg, en lijken zich van getoeter niets aan te trekken.
Als we na een uurtje of 3 aankomen in Tangkahan ,worden we vriendelijk ontvangen. Ze wijzen ons nog ff op een spin in de boom, das een beste. We komen bij een grote loopbrug, aan de overkant is ons guesthouse, Mega-inn. Onze bagage word gedragen en Max loopt stoer en zelfverzekerd de brug over . Ik volg hem maar.
Ons verblijf ligt direct aan de rivier met uitzicht op de brug. Onze badkamer bestaat naast een w.c, uit een douche, tenminste er komt een straal water uit de muur, en een grote bak met een klein plastic steelpannetje. Dit is tevens de enige mogelijkheid om de wc door te spoelen. Er hangen mooie rose klamboes klaar boven het bed.
De logde bestaat uit verschillende huisjes, wat moestuinen en fruitbomen. In het restaurant krijgen we een welkomsdrankje.
De jongens kunnen een aardig woordje Nederlands, en idd er zijn nog meer Nederlandse gasten. Max wil zsm het water in en al snel struinen we de rivier een eindje stroomopwaarts af. De stroming is behoorlijk sterk, dus proberen we de ondiepere stukjes te zoeken. Aan de oever wordt de was en afwas gedaan. Mooi om te zien, jammer genoeg ligt op die plekken ook aardig wat afval.
Omdat men zich hier ook wast , is het bedrijvigheid alom. De meeste mensen zijn hier supervriendelijk. Max wordt meegenomen door een van de wasdames, samen zwemmen ze naar de overkant van de rivier. Er wordt een mooi drijfbord gemaakt van een lege wasfles en allemaal hebben ze de grootste lol.
Als het schemer wordt komen de apen te voorschijn ze slingeren mooi op de hangbrug. Omdat we zo dicht bij de evenaar zitten is het al snel donker. In het
restaurant zijn meer Nederlanders. Het eten is eenvoudig en lekker. Lekkere fruit en milkshakes. Een voor 1 druppelen de jongens uit de buurt en van het resort binnen. Met zijn allen aan hun vaste tafel. Als iedereen ongeveer uitgegeten is komt de gitaar en trommel tevoorschijn. Hun repertoire is niet zo groot, vader Jacob en Guus Meeuwis komen voorbij. Het mooist zijn de indonesion songs, dat beheersen ze duidelijk een stuk beter. Max zit al snel bij hen.Er wordt met handen, limonadeflesjes, bestek en tandenstokers getrommeld. Max straalt.
De bus is vlgs schema hier vandaag zonder problemen geweest.
Onder de klamboe vallen we in een diepe slaap.
Suzanne.
