Zwervers, toeteren, Tip Top en Tjong Fie's.

Ik word al vroeg wakker, en heb het idee dat mijn bed in de moskee staat. Gelukkig is deze imaan wel goed bij stem als hij om half 6 zijn gebed ten gehore brengt. Het is best een lekker liedje om bij te slapen, jammer dat het volume op knetterhard staat.
De kinderen spelen al snel lekker luidruchtig, als de dienst is afgelopen.
Ik werk het blog maar ff bij, en boek een hotel voor die avond.
We ontbijten op de stoep, en een heel leven trekt aan ons voorbij. Diverse warungs , kleine verrijdbare eetstalletjes, in allerlei soorten en maten. De kinderen uit de buurt proberen op allerlei manieren aandacht te krijgen, vooral van Max dan...
In de taxi, naar het hotel zien we hoe groot, armoedig en vies Medan eigenlijk is. Er is enorm veel achterstallig of geen onderhoud. Kinderen proberen van alles te verkopen als we voor een stoplicht stil staan. Er zijn veel brommers, soms met 2 kinderen, auto's en bedjaks. Iedereen toetert er op los, even wanen we ons weer in india. Het hotel blijkt aardig luxe te zijn, we worden geholpen met uitstappen. Eenmaal binnen worden we omringd door veel hulpvaardige mensen...in de hal hangt een enorme kroonluchter.
Hoewel we officieel nog veel en veel te vroeg zijn, en ik maar 35 euro incl ontbijt heb betaald, lummelen we ff later al in onze de luxe kamer. Beetje vergane glorie is het wel. Als we later op het dak , Medan bekijken, zien we hoe groot en vies de stad eigenlijk is....
We lunchen bij Tip Top restaurant, vergane glorie met veel herinneringen aan de koloniale tijd. Je kunt er zowel indonesische, chinees als europese gerechten bestellen. Huzarensalade, wienerschnitzel, kroketten en mokkataart. Tot teleurstelling van Max zijn de saucijzenbroodjes op. De nasi speciaal, ayam pangang, gado- gado en rissoles zijn heerlijk.
De straat oversteken blijft een uitdaging, er staan zelfs verkeersregelaars bij werkende stoplichten. Niemand lijkt zich ook maar ergens iets van aan te trekken. We passeren diverse soorten mensen, zo ook een zwerver met letterlijk geen broek meer aan zijn kont.
In het Tjong Fie's Maison heerst een enorme rust , en zien we veel terug uit de "nederlandse" koloni1701086222ale tijd. Een Nederlandse architect ontwierp het in opdracht van de Chinese miljonair een kadootje voor zijn derde vrouw.
'Avonds lopen we een stukje door de buurt, doen wat aankopen voor in de jungle en spotten de eerste kakkerlakken. We eten nasi speciaal, met een glaasje jurek belanda en mangosap, aan een plastic tafeltje, onder een tl-lamp. Max kijkt naar sneeuw op de tv, het geluid doet het in elk geval heel goed...