In stijl ontbijten en op naar Sumatra.

We staan op tijd op en pakken al het 1 en ander in, terwijl max in bad zwemt.
De was is niet echt droog geworden, en aangezien Erik toch echt die broek aan wil in het vliegtuig, zet hij deze met stoel en al op de tvkast, daar wappert de airco. Dat ziet toch niemand. We worden naar onze plaatsen gewezen in de ontbijtzaal, gelukkig lopen er meer toeristen in korte broek. Wat een uitgebreide deftige bedoening. Veel personeel en veel eten. Croissantjes draaien vrolijk in het rond, dampende schalen met nasi, bacon,kip,worstjes.Bakken fruit,musli, cashewnoten, salades. Ook de sushi en appelcake met vanillesaus en taartjes ontbreken niet. Er is een duidelijke rangorde in het personeel en de grote oude baas is duidelijk aanwezig. Als Max zijn brood een btje erg verbrand heeft, omdat hij het ook hier 2 keer door het apparaat rost, word subiet zijn personeel ingezet.Na een laatste duik in het zwembad, pakken we onze tassen. De kamermeisjes komen giegelend onze kamer uit.Met onze rugzakken op wandelen we het hotel uit op weg naar het busstation.Het hotelpersoneel en gereed staande taxis lijken ons na te kijken, maffe toeristen. Het openbaar vervoer is perfect geregeld , je moet het alleen ff snappen. Al die thaise letters maken het er niet makkelijker op. Maar met 2 X een bus en 1X de skytrain met overstap hebben we heel BKK doorgecrosst en zijn we ruim op tijd bij het noordelijke vliegveld , Don Muang.
Het is een drukte van belang, veel chinezen en wat die allemaal meenemen. Wij droppen een pakketje bij de check- in bagage. Max zijn nieuwe multitool, katapult, de vijl en het nagelschaartje, mogen immers niet in de handbagage. Zonder problemen vliegen we in een uur naar Medan, de hoofdstad van Sumatra. Het is de derde stad van Indonesie. Het nieuwe vliegveld ligt ongeveer 30 km buiten de stad.
Met een taxi van maar liefst 150.000 IDR, rijden we in het donker naar ons guesthouse. Onderweg zien we natuurlijk allerlei eetstalletjes, en een duidelijk andere wereld. Als we uitstappen voor ons guesthouse worden we door de hele buurt verwelkomt. Wat een leuk mooi, schoon guesthouse. Johan, Lola en hun 3 kinderen zijn allemaal even lief en behulpzaam. Max is al gauw aan het spelen, dat geeft hij duidelijk gemist. We gaan op advies van Johan eten bij Arman buffet. Het is ff wennen aan andere taal, ander eten en vooral ander geld. Het gepinde geld past niet eens in mijn portomonee. We eten een heerlijk bord bami en cap caj op aanraden van andere gasten en omdat het andere op is. Omdat we ook wel 4 coca cola ,water en jus jurek hebben loopt de rekening op naar 75.000 IDR...... Het oversteken van de straat gaat nu een stuk sneller dan op de heenweg. Wat een drukte! Nu hebben we een zebrapad ontdekt en steken over als het andere licht op rood staat. Leuke bijkomstigheid is wel dat midden op het zebrapad een grote plantenbak staat! Max heeft de knollen op en na een verfrissende douche gaat hij naar bed. Op onze kamer is alleen 1 grote lamp, maar een buff over ogen en oren ,veelzijdig sjaaltje, doet wonderen. Dat de imaan zijn zoveelste gebed luidkeels predikt lijkt hem niet te deren. Ik lig nog geruime tijd wakker, en surf op het internet naar bezienswaardigheden en een hotelovernachting. Als ik de koers van de roepia bekijk hebben we 5 euro en 7 cent betaald voor ons eten.
Heerlijk ik ben weer in Sumatra!
Suzanne.