Overvolle veerboten en kannibalen.

Na een liberta pannenkoek, gevuld met fruit gaan we op pad. In het dorp huren we 2 brommers. We rijden langs de kust naar het noorden, hebben mooie uitzichten op het meer. De weg zit vol hobbels en kuilen, das goed opletten dus. Ook loslopende kippen, kuikens, honden en kuddes waterbuffels worden ontweken. Het is nog best druk met locale vakantiegangers. Diverse batakkers huizen, sommige heel oud en gammel, je snapt niet dat er nog mensen in wonen. Op het land wordt druk gewerkt, de mais is geoogst. Op grote stukken plastic word het gedroogd, en hele families halen de mais van de kolven. Verandas liggen vol. In een overvol winkeltje kopen we wat te drinken en allerlei snacks. We kijken bij de batakkers , hier heb ik jaren geleden een dansvoorstelling gezien. We kijken wat rond in de gammele huizen. Erik hoort zelfs de beesten aan het hout knagen. Er is een piepklein museum bij met wel 3 fotos van het bezoek van juliana en bernard jaren geleden. In de naastgelegen haven is het een drukte van belang. De autoferry wordt volgeladen met auto's, rijen auto's staan te wachten op een plek op de gammele boot. We zijn een bezienswaardigheid en diverse mensen willen met ons op de foto. Temidden van alle onrust is een bruiloft aan de gang. In de tradtionele lange kledij wordt er gedanst op knetterharde muziek. De bruid lijkt niet erg gelukkig op haar slippers. We eten nasi en bami in een tentje, maar niet teveel in de keuken en achter de tent kijken. Het blijft af en toe toch maar een rommelige en smerige bedoening. Niet alleen omdat het geld en de voorzieningen er niet zijn, maar ook de instelling of inzicht is totaal anders. De neiging om af en toe het een en ander op te gaan ruimen onderdruk ik maar. Lijkt me beter. Op de terugweg in Ambarita kijken we bij de oorspronkelijke koppensnellers. Raar idee dat hier nog niet zo heel lang geleden mensen als beesten werden veroordeeld tot de doodstraf en ter plekke gezamenlijk werden opgegeten. Aan het eind zijn er veel winkeltjes, waarvan  de verkoopsters nogal opdringerig zijn. We kopen voor,  je weet maar nooit een batakkersmedicijnboek en gaan gauw weer verder. Max geniet bij zijn vader voorop, samen kletsen ze heel wat af. Max wil vooral alle technische details van alle brommers enzo weten. Het liefst wil hij eigenlijk zelf rijden. Als we tuktuk in hobbelen, wil Max naar het guesthouse. We zetten hem af, en brengen de brommers terug. En gaan op zoek naar een kapper. In beauty salon Bella, word Erik weer naar zijn eigen ik omgetoverd. De baard en hoofdhaar van de afgelopen weken verdwijnt. De behandeling eindigt in een complete hoofd en nekmassage, nou die wil ik ook wel. We eten in het guesthouse want Max wil niet meer weg. We maken kennis met de Zwitserse Jan en Italiaanse Emmanuel. We kletsen gezellig , spelen Monkey en lachen heel wat af. Als 2 batakkers muziek gaan maken, sluiten zij zich bij hen aan. Ook Max wil wel mee doen, en houd ook een gitaar gereed. Emanuel  begeleid het e.e.a sfeervol op een fluit. De batakker laat een foto op zijn laptop zien die hij die hij die middag gemaakt heeft. Hijzelf , met zijn vriend en Max en ik lachen ons tegemoet. Het word een late avond.

Suzanne.