Prambanam

We nemen op tijd de bus en rijden in een uur naar de Prambanam tempel. De Hindoetempel is ongeveer tegelijk met de Borobudur gebouwd. We hebben geluk, want na de aardbeving van 2006, is de hoofdtempel net weer geopend. Ze zijn lang aan het renoveren geweest er was veel beschadigd, terwijl ze zo wieso nog bezig waren. De motor van de bedjak heeft er hoorbaar moeite mee om ons naar de tempel te brengen. We hebben even wat moeite met het vinden van de goede ingang. Net als we denken dat de prijzen meevallen, blijken we natuurlijk voor het verkeerde loket te staan. De prijzen voor de toeristen zijn bijna 10 x zoveel, best pittig! We besluiten een Nederlandse gids te nemen, die ons wat meer kan vertellen. De tempels zijn indrukwekkend groot en rijk versierd. Veel groter en indrukwekkender dan ik me herinner. We bewonderen de diverse goden in de tempels en de zon is rijkelijk aanwezig. Rondom het complex liggen nog een enorme hoeveelheid stenen, van de 243 tempels zijn er 20? klaar. Er wordt druk gewerkt, ook aan het afwateringssysteem. Zonder gids struinen we nog even verder door het indrukwekkende complex. Als we naar de uitgang lopen , komen langs een fietsverhuur. Op een tandem en fiets, maken we een rondje door de bijliggende tuinen en nog een tempel complex. Omdat we zoveel mogelijk verschillende vervoersmiddelen willen proberen, probeer ik nog een ritje in een politieauto te regelen. De beste man schrikt ervan. We lunchen met kentang fried (patat) en nasi soto. Via een enorme hoeveelheid winkeltjes, verlaten we het complex. We kopen er een handzame vijzel voor de tjobek en wat kleinigheidjes voor Max zijn klasgenootjes.  Met paard en wagen gaan we weer naar het busstation. De bus is vol, enorm vol. We kletsen met een stel Javaanse jongens die hier op vakantie zijn. We stappen bij de bank van Indonesië uit, wat een sjieke bedoening zeg. Als de schuifdeuren opengaan lijkt het hele complex verlaten. Bij de informatie balie vertellen ze dat de bank gesloten is. Men is zo lief om uit eigen zak ons oude geld te ruilen, doen hun het morgen zelf wel. Zo trots als een pauw loopt max met zijn vakantiegeld naar buiten. Als Erik buiten een foto maakt, komt er meteen bewaking aan!  Niet toegestaan meneer! We struinen wat rond in een winkelcentrum op zoek naar een markt, als we bij het goede gedeelte zijn gaat alles net dicht. Een meneer brengt ons via allerlei gangetjes naar een leerlingen atelier, als we naar batik vragen. Het principe van het batikken wordt ons er uitgelegd, het zijn alleen schilderijen. We kopen er twee. Op Marlioboro kopen we ook nog wat souvenirs . Max krijgt zijn beloofde donut bij de welbekende donutketen. 's Avonds eten we op het dakterras in de zijstraat . Tussendoor word er aardig wat gekaart. Max rent vooruit naar het guesthouse en wij helpen een ronde verkoper zijn gember drankjes te slijten. Als Max slaapt boeken we een guesthouse, en proberen een batikcursus te regelen. Helaas gaat eendagworkshop hier niet meer lukken.

Suzanne.