Naar het strand

We worden wakker van de wekker . We staan om 8 uur klaar en worden om iets voor half 9 opgehaald. Aan de straat staat een groot uitgevallen minibus. We bezetten de achterste 3 stoelen, hier kunnen we de lange rit wel volhouden. Bij de volgende halte moeten we om onduidelijke reden overstappen in een andere. Om achter de andere bus aan te rijden . Er wordt druk gewerkt op de rijst- en andere velden, wat een zwaar werk. Arbotechnisch totaal onverantwoord. Van verkeersregels heeft men ook weinig rijst gegeten. Dat maakt zo' n lange reisdag wel een stuk interessanter. Grappig, terwijl ik dit probeer te typen, lig ik bijna onder in de bus. Er wordt hard geremd voor een overstekende brommer. Omdat het 18 persoonsbusje maar 5 of 6 passagiers heeft hing ik overdwars op 2 stoelen. Het busje stop zo af en toe om onduidelijke redenen, er wordt o.a aan de bus gesleuteld. De plaspauzes zijn ook een uitdaging. Max plast bij iemand in de tuin? Een wc zonder wc of gat in de grond. We besluiten dat het vage gootje aan de rand een plasgootje is. Zoals op zoveel plekken doen we de schoenen uit , geen probleem. Tenminste .....op blote voeten op zo' n sta- wc vind ik stukken minder. Bij de vlgd stop moeten we standby blijven, alsdus de chauffeur. Bij navraag bedoeld hij lunchtijd.. En staan meerdere busjes. We scheppen op van een buffet, opor, gegrilde kip, brocolli, maiskoekjes, loempia en pastei. De emping en kroepoek zijn helemaal smakelijk. Voor 77.000 IDR scheppen we ons bord vol. Ik koop nog wat hapjes, o.a klepon en roti kukus voor in de bus. Het landschap is afwisselend, net als het wegdek. De uitzichten zijn mooi, de bergen hoog. Het is het na half 5 als we Pangadaran inrijden. We betalen 1 of andere belasting en de buschauffeur volgt de brommer die de weg wijst. Het guesthouse ligt praktisch tegenover het strand. De luxe kamer voor max. 2 personen heeft 3 bedden, 2 grote en een 1 persoonsbed. We gaan snel naar het strand voordat het donker is. De zee heeft mooie golven , maar een sterke onderstroom. Het strand loopt heel geleidelijk aan af. Ik probeer me voor te stellen hoe het hier was na de tsunami. Die heeft hier destijds behoorlijk veel schade aangericht . Vlak ervoor was ik hier , maar zie weinig herkenbaars. Het gekke is dat het zo rustige Pangadaran, mn na de tsunami veel meer toeristen heeft gekregen. Er zijn veel mensen op het strand, spelen voetbal, spelen met de golven of verkopen eten. We kletsen even met een modern ingestelde dame, die haar eigen strandtent heeft. We lopen weer terug, en gebruiken Max' s hoge nood, om in een ligstoel aan het strand een biertje te drinken. De zonsondergang hebben we gemist, want het is inmiddels donker. We zien geen drukbezochte eettentjes, alleen zo her en der een toerist. Vlakbij ons guesthouse, bestellen we saté kambing en sate ajam met nasi. De bbq wordt opgestookt en het verse vlees wordt getoond voordat het de bbq opgaat. Het smaakt heerlijk. Na een koude douche liggen we op tijd in bed. Het was een vermoeiende dag.Morgen gaan we de boel verkennen per brommer.
Suzanne.