Streetfood en rijstvelden.

Als we wakker worden is Max nog in diepe rust. Op het terras lezen we wat . Ika brengt ons de zelfde rijstemeel pannenkoekjes als gisteren . Ook klepon, groene rijstmeel balletjes met kokos en gula djawa. We ontbijten in de zelfde ruimte als gisteren, hoewel ik zijn terras veel gezelliger vind. Achter het huis zijn jongens hun duiven aan het trainen om er mee te gaan wedden. Ik moet meteen aan papa denken die vroeger zijn getrainde duiven verkocht.  We besluiten nog een eindje te gaan fietsen. De rijstvelden en dorpjes rondom de Borobudur zijn prachtig, en we fietsen een iets wat te groot rondje. We hebben veel aandacht van alle bewoners, eten onderweg een ijsje. Passeren een groepje toeristen en genieten enorm. Als Max hoge nood heeft, mogen we een klein winkeltje in. Het een en ander word verschoven, anders passen we er niet door. We stappen over allerhande vuilnis en mogen achter een vaag gordijntje . Het lijkt op de familie badkamer,  wonderbaarlijk dat mensen zo kunnen leven. Terwijl Max boven het wc - gat hangt, hoor ik de mevrouw driftig opruimen. Met wat nieuw drinken fietsen we vrolijk verder. We komen aan een andere kant van de Borubudur uit als wat we denken. De weg gaat mooi naar beneden, Erik fiets voorop. Max zijn benen draaien overuren, en hij heeft een aardig vaartje te pakken. Dan hoor ik ineens een harde knal. KBENG!! Dat was mijn eerste klapband in mijn leven mam!  Hij kan er de humor wel van inzien, hoewel hij best geschrokken is. Al snel komt er hulp, want het is natuurlijk meerdere mensen opgevallen. Max kiest voor de paard en wagen, het fietsje wordt ingeladen . In optocht gaan we naar de fietsen verhuur terug, leveren ze in. Voor de deur van Efata worden we afgezet. Als we de familie gedag hebben , worden we met rugzakken enal achterop de brommer weggebracht naar het station. De bus rijdt vlot terug naar Jogjakarta, we hebben een gezellige buschauffeur en weer zitten we voorin. Onze nieuwe kamer is niet al te groot, maar voldoet. Het guesthouse is gezellig, leuk opgepompt door zoonlief. Dat merken we als we even later lunchen in zijn restaurant met dito schilderingen. Max besteld heel enthousiast 2 porties loempia, die had hij op de vorige kaarten gemist. We lummelen en slapen geruime tijd voordat we naar Marlioboro slenteren.Daar is het lekker druk, veel muziekgroepen met trommels, anklungs, staan om de zoveel meter. Er wordt gedanst en er zijn veel toeschouwers. Af en toe moet alles weer aan de kant en kunnen de bejaks en paard en wagen passeren. We hopen wat meer eettentjes te vinden. We eten al zittend aan een eettent, gek, gewoon een bankje voor de kraam zelf. Met onze neus zitten we op de grote schalen eten. Mn de kippedelen kunnen we aardig ontleden, omdat ze alles gebruiken kunnen we er bijna een paar weer in elkaar zetten. Wat we aanwijzen wordt opgeschept. Heerlijke tempé en opor. Max lijkt het geen probleem te vinden dat aan zijn kippenpoot, ook de hele voet met nagels zit. Ik schuif hem maar voor hem aan de kant. Erik besteld nog een portie. We betalen voor de 4 borden eten incl drinken 66.000IDR, zo'n 4.5 euro. We kopen een toetje bij een ander kraampje, onde- onde- en hetzelfde rijstkokostoetje als eerder. In het guesthouse eten we het op, terwijl Max dan al slaapt.

Suzanne.